Strategie reprodukcyjne to behawioralne i rozwojowe techniki stosowane przez organizmy w celu zmaksymalizowania ich szans na przyciągnięcie partnerów do kontynuowania swojego gatunku poprzez przekazywanie ich genów, wyjaśnia Nature Education. Ecolodzy klasyfikują strategie reprodukcyjne w kategorie r -selection i K-selection, zauważa Montana State University.
Organizmy żyjące w niestabilnych środowiskach zazwyczaj używają strategii r, wyjaśnia Montana State University. Dla stratega r, celem jest wyprodukowanie wielu potomstwa tak szybko, jak to możliwe, bez inwestowania dużej staranności w każde indywidualne potomstwo. Ponieważ r-strategowie żyją w niestabilnych, często niebezpiecznych środowiskach i mają krótki okres życia, ich produktywnym zainteresowaniem jest wytwarzanie dużych ilości potomstwa. Dzieje się tak dlatego, że większość potomstwa nie przeżywa dojrzewania i rozmnaża się. Przykładami organizmów, które rozmnażają się w ten sposób, są bakterie, owady i łosoś.
Odwrotnie, organizmy, które prowadzą bardziej stabilne życie i mają dłuższy okres życia, częściej stosują strategie K, zauważa Montana State University. Te organizmy, z których niektóre obejmują słonie i ludzi, są fizycznie większe i mają tendencję do dojrzewania w wolniejszym tempie. Mają tylko kilka potomstwa na pojedynczy organizm, co pozwala im zainwestować więcej wysiłku w wychowanie potomstwa. Ich potomstwo ma dużą szansę na przeżycie w wieku reprodukcyjnym, więc bardziej korzystne jest zainwestowanie większej ilości zasobów w zaledwie kilka z nich.
Wiele organizmów nie pasuje idealnie do kategorii stratega lub K-stratega. Przeciwnie, wiele organizmów ma strategie reprodukcyjne, które mieszczą się między tymi dwoma, a niektóre adaptują swoje strategie reprodukcyjne do obecnych warunków życia, wyjaśnia Montana State University.
