Zabarwienie skunk nie ma na celu wtopienia się w otoczenie. W przeciwieństwie do płaszczy wielu innych zwierząt, nie jest używany do kamuflażu. Badania sugerują, że ten odrębny kolor sierści może służyć jako ostrzeżenie dla innych drapieżników, że czarne i białe zwierzę ma chemiczną obronę, lub że jest szczególnie gwałtowne.
Podczas badania kolorytu skunksów naukowcy zbadali dane dotyczące 188 różnych gatunków małych ssaków mięsożernych. Ich dowody sugerują, że zwierzęta, które są czarno-białe, mają wspólną charakterystykę, w tym zdolność do rozpylania chemikaliów, żyją w norach w innych narażonych środowiskach, są krępe w kształcie ciała i są w nocy. Ponadto naukowcy odkryli, że jeśli paski prowadzą poziomo do ogona, ssak był bardziej skłonny do użycia obrony chemicznej znajdującej się pod nim.
W innym badaniu naukowcy odkryli, że kiedy wypchane zwierzę zostało pomalowane jak skunks i umieszczone w miejscu, w którym naturalnie znaleziono skunksa, zostało ono pozostawione samym sobie przez drapieżniki, nawet jeśli nie miało właściwego kształtu ciała dla skunksa . Sugeruje to, że drapieżcy szybko poznają kolory skunksa i trzymają się z dala od wszystkiego, co wygląda na to.
