Transport powietrzny w Berlinie był ważny, ponieważ uniemożliwił Berlinowi Zachodowi wpadanie w kontrolę Związku Radzieckiego po II wojnie światowej. Związek Radziecki blokował części Berlina, które były okupowane i zarządzane przez Stany Zjednoczone, Wielka Brytania i Francja. Winda powietrzna była jedynym środkiem transportu żywności i innych dostaw dla obleganych mieszkańców miasta.
Po zakończeniu II wojny światowej Niemcy i stolica Berlina zostały podzielone na cztery strefy okupacyjne. Berlin znajdował się głęboko w strefie okupowanej przez Sowietów, choć niektóre sektory miasta znajdowały się pod kontrolą sojuszników. Według History Channel, Sowieci sprzeciwiali się staraniom zachodnich aliantów, by zjednoczyć Niemcy i stworzyć dla nich wspólną walutę. W proteście i mając nadzieję na wyparcie zachodnich aliantów, Sowieci zablokowali Berlin odcinając wszystkie drogi, połączenia kolejowe i wodne z Niemcami Zachodnimi. Zamiast wycofać się, alianci zachodni zainicjowali transport powietrzny, który trwał od czerwca 1948 r. Do września 1949 r. W tym czasie transportowiec dostarczył około 2,3 mln ton dostaw do Berlina Zachodniego.
Chociaż Sowieci zniosły blokadę w maju 1949 r., zachodni alianci kontynuowali transport powietrzny do września, aby zapewnić wystarczające zapasy w przypadku przywrócenia blokady. Blokada okazała się fiaskiem, mówi Kanał Historii, ponieważ przyspieszyła powstanie Niemiec Zachodnich, nasiliła zimną wojnę i zachęciła do utworzenia Organizacji Traktatu Północnoatlantyckiego, czyli NATO.
