Rekonstrukcja Prezydenta, jak przewidywał Abraham Lincoln i przeprowadzona przez Andrew Johnsona, była o wiele bardziej miękka i wybaczająca niż mściwe i społecznie transformujące środki Kongresu Odbudowy. bardziej łagodne podejście Johnsona do powojennego polityka stale kłóciła się z radykalnymi republikanami, którzy dominowali w Kongresie.
Uniwersytet Notre Dame opisuje Rekonstrukcję Prezydenta jako mającą zamiar szybko przywrócić jedność narodową i żywotność Południa. Ważnymi elementami rekonstrukcji prezydenckiej były przywrócenie całej własności byłym konfederatom, którzy zadeklarowali posłuszeństwo Stanom Zjednoczonym i przyznanie dóbr ekonomicznych większej ekonomicznej okazji. Johnson zawetował także projekt ustawy o odnowie Biura Freedmen's, agencji federalnej, która pomagała zagrożonym byłym niewolnikom.
Podczas Prezydenckiej Rekonstrukcji Johnsona wyzwoleńcy pozostali bez prawa do uprowadzenia, Czarni zostali wypędzeni z armii federalnej, południowe milicje utworzone przez byłych przywódców Konfederacji i wysoce dyskryminujące Czarne Kody zostały uchwalone na Południu.
W odpowiedzi na nieskuteczność polityki Johnsona Kongres uchwalił własne ustawodawstwo dotyczące odbudowy. Odtworzenie Kongresu miało na celu ukaranie Południa i stworzyć rewolucję społeczną korzystną dla Murzynów. W 1865 r. Republikanie z Kongresu odmówili uznania przedstawicieli Południa. Obie izby Kongresu utworzyły wspólny komitet w celu ustalenia, czy południowe stany zasługują na reprezentację. Kongres przejął także wiceprzewodniczące prezydenta Johnsona w sprawie Biura Freedmana i ustawy o prawach obywatelskich, która zapewniała Czarnym pełne prawa obywatelskie.
