Fuzja jądrowa odgrywa istotną rolę w kontynuacji życia na Ziemi, ponieważ jest to metoda produkcji energii wykorzystująca słońce. Jeśli słońce nie jest w stanie połączyć lżejszych pierwiastków w cięższe pierwiastki poprzez termonuklearne fuzja zachodząca w jej jądrze, nie byłoby światła i ciepła podróżującego w kosmos na Ziemię. Fuzja jądrowa zachodząca w jądrze Słońca powoduje temperaturę rdzenia około 27 milionów stopni Fahrenheita.
Naukowcom udało się wytworzyć reakcje syntezy jądrowej przez około 60 lat. Reaktory jądrowe, które mogą wytwarzać energię za pomocą syntezy jądrowej, zamiast obecnie stosowanej metody opartej na rozszczepieniu, stanowią pokojowe wykorzystanie fuzji jądrowej. Wyzwanie stanowi duża ilość energii potrzebnej do pokonania sił odpychających pomiędzy dodatnio naładowanymi jądrami. Cząstki muszą być wystarczająco blisko siebie, aby umożliwić przyciąganie siły nukleinowej, zwanej silną siłą jądrową, w celu przezwyciężenia odpychania elektrostatycznego.
Ogromna ilość energii uwalniana jest z reakcji termojądrowej, ponieważ masa nowo zestalonego pierwiastka jest mniejsza niż pierwotne składniki, które weszły w nią. Masa nie może zostać zniszczona, może być przekształcona w energię, a zatem utracona masa jest uwalniana z reakcji syntezy jako energia. Uwolniona energia może być przewidziana przez równanie równoważności energii Einsteina, E = mc 2 , które stwierdza, że energia uwolniona z danej masy jest równa tej wartości pomnożonej przez stałą, c < sup> 2 , który jest mnożnikiem reprezentowanym przez prędkość światła do kwadratu. Jest to znacznie większa liczba i odpowiada za ogromną ilość energii uwolnionej ze stosunkowo niewielkiej ilości masy zawartej w urządzeniu termojądrowym, takim jak bomba wodorowa.
