Według Digital Economist krzywe obojętności nie krzyżują się ze względu na przechodniość i brak nasycenia. Aby dwie krzywe się przecinały, musi istnieć wspólny punkt odniesienia. Nie jest to możliwe z krzywymi obojętności.
Transitivity oznacza, że konsumenci podejmują racjonalne decyzje, gdy określają, które dobro i jak dużo towaru można kupić. Non-satiation opisuje założenie, że konsumenci chcą jak najwięcej dobra, jak to możliwe. W pewnym punkcie, który różni się w zależności od indywidualnego dobra, preferencja dla dobra maleje. Ta konsumpcja dobra zmniejsza użyteczność krańcową. Konsumenci zazwyczaj kupują towary w grupach. Zamiast kupować codziennie 30 funtów brązowego ryżu, konsumenci kupują wiele produktów. Kiedy konsumenci są obojętni w stosunku do zakupu grupy produktów, przedmioty dają konsumentowi taki sam poziom preferencji. Hipotetycznym przykładem jest to, że konsumenci są obojętni wobec zakupu warzyw na owoce. Jeśli cena jednego towaru ulegnie zmianie, zmieni się również linia budżetowa. To powoduje zmianę wzdłuż krzywych obojętności, ale te dwie nie przecinają się, ponieważ zmienia się preferencja. Konsument decyduje się kupić mniej przedmiotu, a krzywa przesuwa się w lewo. Jest to racjonalne podejście do uzyskania jak największej ilości produktu.
Krzywe obojętności są nachylone w dół. Oprócz cen, podatki wpływają również na preferencje obojętności.
