Zwyczaj noszenia obrączek na lewą rękę powstał w trzecim stuleciu B.C. w Grecji. Lekarze tamtych czasów błędnie wierzyli, że żyła trzeciego palca lewej dłoni biegnie bezpośrednio do serca. Dlatego nadał sens temu, że ta część ciała powinna być wybrana do noszenia symbolu wiecznej miłości. Żyła była znana jako "Vena Amoris", "żyła miłości".
Nie mając żadnej własnej interpretacji naukowej, Rzymianie ostatecznie przyjęli zwyczaj pierścieni greckich. Zamiast oferować pierścienie jako znak miłości, zostały zrobione z żelaza i przyznane kobietom jako symbole własności.
W XII wieku papież Innocenty III oświadczył, że małżeństwa muszą odbywać się w kościele katolickim, a ceremonia musi obejmować wręczanie pierścieni. W XVI wieku król Anglii, król Edward VI, nakazał lewą rękę nazwać "dłonią małżeńską", ponieważ serce znajduje się po lewej stronie ciała.
W całej historii obrączki były noszone na różnych palcach, w tym na kciuku, na lewej i prawej ręce. Uważano jednak, że noszenie pierścienia na lewej ręce zapobiegało obrażeniom podczas wykonywania pracy fizycznej, ponieważ większość ludzi była praworęczna.
