Bitwy Lexington i Concord, które odbyły się 19 kwietnia 1775 r., były pierwszymi konfliktami militarnymi między kolonialnymi siłami rebeliantów a Wielką Brytanią podczas wojny o niepodległość, i zostały spowodowane w wyniku napięcie, kolonialna militaryzacja i brytyjskie pragnienie zapobiegania militarystycznemu odpychaniu. Siły Patriotów zdołały powstrzymać siły brytyjskie i bronić swoich skrzyń z bronią, które były przechowywane w Concord, Massachusetts, otwierając drzwi do dalszego konfliktu i ostateczne zwycięstwo.
Po wydarzeniach związanych z budową napięcia w Boston Tea Party i masakrze w Bostonie napięcie w koloniach amerykańskich było wysokie, a władze brytyjskie zdawały sobie sprawę z tego, że rosnące frakcje Kolonistów, którzy chcieli oddzielić się od brytyjskiego autorytetu i stać się niezależnym. Ta separacja wymagałaby siły militarnej, a Koloniści musieliby zbudować armię, która mogłaby pokonać dobrze uzbrojonych, utalentowanych i wyszkolonych sił brytyjskich. Zaczęli gromadzić bronie, a główną motywacją brytyjską podczas bitew Lexington i Concord było przejęcie tej broni w celu zapobieżenia dalszej militaryzacji. Wysiłek ten nie powiódł się, a amerykański ruch niepodległości zyskał w wyniku nieocenionego rozmachu. Nie tylko wygrały pierwszy konflikt w czasie wojny, ale także zdołały uratować broń.
