Zakaz został zapoczątkowany w ramach ruchu Umiarkowania, który zapewniał, że alkohol i odurzenie są odpowiedzialne za przestępstwa, morderstwa i inne negatywne aspekty społeczeństwa. Chociaż zorganizowany ruch ułomności początkowo próbował umiarkować spożycie alkoholu, które zaczęło się rozpowszechniać po rewolucji amerykańskiej, zaczęło dążyć do całkowitego zakazu spożywania alkoholu po kilkudziesięciu latach.
Niemal każde państwo było okupowane ruchem ułomności na początku XX wieku, a ponad 50 procent państw już wprowadziło prawa zabraniające alkoholowi w 1916 r. Poprawka 18 została ratyfikowana w 1919 r., zakazując produkcji i sprzedaż alkoholu w Stanach Zjednoczonych. W tym samym roku ustawa Volstead została przyjęta w celu wyjaśnienia poprawki obejmującej wszystkie odurzające napoje, takie jak piwo, wino i słody; Ustawa zabrania również posiadania przedmiotów zaprojektowanych do produkcji alkoholu.
W tym czasie pojawił się nowy typ gangstera ze względu na wysoki popyt i ograniczoną podaż alkoholu. Ci gangsterzy zatrudniali ludzi do przemycania rumu lub whisky do kraju i prowadzenia sekretnych barów, które nazywane były speakeasies. Jednym z najbardziej znanych gangsterów podczas prohibicji był Al Capone w Chicago.
Organizacje zaczęły się formować, aby uchylić 18 Poprawkę niemal natychmiast po jej wejściu w życie, ponieważ korzyści zapowiedziane przez ruch Umiarkowania nie były widoczne. Poprawka została uchylona w 1933 r.
