Ślimaki poruszają się powoli, ponieważ, jako ślimaki, ich jedyną metodą poruszania się jest wykorzystywanie ich potężnych mięśni brzucha jako rodzaju stopy poprzez wyginanie i uwalnianie napięcia w mięśniach. Ten proces jest niezawodny, ale sprawia, że ślimak to bardzo powolny owad bez żadnej zwinności ani umiejętności szybkiego manewrowania, słabości kompensowane przez ich trwałe muszle, których używają do ochrony.
Ślimaki wydzielają ślady szlamu śluzowego, które pomagają im ślizgać się bez oporu nawet na nierównych powierzchniach. Te ślady śluzu umożliwiają ślimakom poruszanie się po pionowych i prawie pionowych powierzchniach, takich jak ściany i pnie drzew, ponieważ ślimaki przylegają do własnych ścieżek.
Ruch mięśni żołądka ślimaka jest długotrwały. Mięśnie muszą się rozszerzać i kurczyć, aby wypchnąć ślimaka naprzód, a ciężar ślimaka w stosunku do siły jego zginania surowo ogranicza jego maksymalną prędkość. Ślimaki są ograniczone w ten sam sposób i używają tej samej metody do poruszania się.
Ślimaki żerują na roślinach, takich jak liściaste warzywa, trawa i inne pospolite rośliny. Znane są z atakowania ogrodów, rozmnażania w wilgotnych miejscach i generowania ogólnych uciążliwości dla ludzi. Ich powolna prędkość ułatwia ich zbieranie i zmianę pozycji.
