Stany Zjednoczone chciały zbudować Kanał Panamski, aby skrócić podróż oceanem ze Wschodniego Wybrzeża na Zachodnie Wybrzeże. Zamiast odbyć długą podróż wokół południowego krańca Ameryki Południowej, statki mogą podróż w mniej niż połowę czasu.
Odkrycie złota w Kalifornii w 1848 r. wywołało zainteresowanie stworzeniem krótszego związku między Oceanem Atlantyckim i Pacyfikiem. Koleja Panama, która została otwarta w 1855 r., Najpierw pokonała tę lukę, ale politycy, biznesmeni i wojskowi widzieli jako idealne rozwiązanie kanał wodny. Wczesne plany sugerowały trasę przez Nikaragua, ale prezydent Roosevelt i Senat USA zrezygnowali z tej opcji na korzyść Panamy.
Francuzi pierwsi podjęli próbę budowy kanału w Panamie. W latach 1881-1884 francuskie ekipy budowlane pracowały ciężko nad górami, dżunglami i bagnami. Musieli znosić nie tylko trudny teren, ale także wszechobecne komary niosące malarię i żółtą gorączkę. W przypadku ich próby Francuzi sprzedali sprzęt i prawa do kanału Amerykanom. Panama była wtedy częścią Kolumbii. Kiedy rząd Roosevelta miał trudności w negocjowaniu traktatu z Kolumbijczykami, USA sprzymierzyły się z niektórymi biznesmenami z Panamy i zorganizowały rewolucję. W ciągu kilku dni Panama ogłosiła niepodległość iw ciągu kilku miesięcy podpisała traktat ze Stanami Zjednoczonymi dotyczący budowy kanału. Budowa trwała 10 lat, od 1904 do 1914 roku.
