Brytyjski parlament uchwalił ustawę o herbacie w 1773 roku, aby uratować Kompanię Wschodnioindyjską przed bankructwem. Poprzez poważne obniżenie podatku od herbaty ustawodawstwo pozwoliło Kompanii Wschodnioindyjskiej na monopol na sprzedaż herbaty w amerykańskie kolonie.
Podczas gdy Kompania Wschodnioindyjska posiadała monopol w większości Imperium Brytyjskiego, walczyła w koloniach, ponieważ kupcy kolonialni sprzedawali nielegalnie przemycaną herbatę od konkurentów, takich jak Holendrzy. Brytyjski premier Frederick North zainicjował ustawę o herbacie, zakładając, że koloniści przyjmą niskie ceny na herbatę legalną. Zamiast tego wielu Amerykanów postrzegało to jako akt tyranii.
Chociaż ustawa o herbacie nie nałożyła żadnych nowych podatków, koloniści sprzeciwili się temu, ponieważ podatek od herbaty wchodzącej do kolonii pozostał na miejscu, podczas gdy podatek od herbaty wchodzącej do Anglii został usunięty. Ustawa miała również na celu wykluczenie z rynku nielegalnych kupców, ponieważ firma East India Company była w stanie sprzedać swój produkt za znacznie mniej pieniędzy.
W wyniku tego ustawodawstwa kolonialista Samuel Adams i około 60 członków radykalnej grupy Sons of Liberty zorganizowali Boston Tea Party. 16 grudnia 1773 r. Weszli na pokład trzech brytyjskich statków przewożących herbatę z Indii Wschodnich. Ładunek został rozładowany do portu w Bostonie. To spowodowało, że Wielka Brytania wprowadziła w życie ustawy o przymusie w 1774 r., Które zamknęły Boston w żegludze i utworzyły brytyjską kontrolę militarną w Massachusetts.
