Karta założycielska Maryland została przyznana w 1632 r. George'owi Calvertowi, pierwszemu lordowi Baltimore, przez króla Karola I z Anglii, a motywacją króla było wyodrębnienie części dochodów tego regionu. George Calvert zmarł zanim rozpoczęły się prace nad osadnictwem, pozostawiając jego syna, Ceciliusa Calverta, aby przejął kontrolę. Główną motywacją Ceciliusa było stworzenie schronienia dla prześladowanych katolików z Anglii.
Nazwany na cześć króla Karola, Henrietty Marii, Maryland, był zaludniony przez pierwszą falę osadników w 1634 roku. Przybywając na Wyspę Świętego Klemensa na pokładzie dwóch łodzi, Arki i Gołąbki, pierwsi osadnicy byli mieszanką wybrał protestantów i katolików.
W wyniku obecności katolickiej konflikt z amerykańskimi purytanami był ostry. W odpowiedzi Akt tolerancji przyznający wolność i sprawiedliwość każdemu, kto wierzył w Chrystusa, katolika lub protestanta, został przyjęty w 1649 roku przez gubernatora stanu Maryland, Williama Stone'a.
Purytanie przeprowadzili zamach stanu w 1654 roku, a Calvert całkowicie stracił kontrolę nad Marylandem w 1655 roku. Mimo że założyciele państwa postanowili stworzyć środowisko tolerancji religijnej i koegzystencji, dopiero w XIX wieku katolicy czuł się bezpiecznie w regionie. Ta zmiana nastąpiła, gdy duża liczba katolickich imigrantów przeniosła się do Baltimore i uchwaliła prawa mające chronić ich wolność.
