Uprawy wyhodowane w kolonii marynarskiej obejmowały tytoń, kukurydzę, soję, inne warzywa i zboża. Tytoń był główną uprawą gotówki w kolonialnym stanie Maryland. Do 1700 roku tytoń stał się tak wielkim biznesem, że Akty zgromadzenia zmusiły właścicieli ziemskich do uprawiania innych upraw, takich jak kukurydza i zboża, które można by wykorzystać do jedzenia. Po wojnie secesyjnej wielu właścicieli ziemskich przestawiło się na mniej pracochłonne uprawy, takie jak warzywa.
Kiedy europejscy koloniści zaczęli przybywać po raz pierwszy w 1634 roku, ziemia była dystrybuowana do celów rolniczych za pośrednictwem dotacji rządowych. Odbiorcami byli często synowie angielskich szlachciców. Oficerowie przetrzymywani zwykle pracowali na większych plantacjach w zamian za przejazd do Maryland. Po spłaceniu długu otrzymali dotacje gruntowe na farmę. W ciągu 1700 r. Zmniejszyła się liczba urzędników pracujących w gospodarstwach rolnych i wprowadzono niewolników. Po wojnie secesyjnej wielu właścicieli plantacji wzięło pod uwagę pracę związaną z uprawą i zbiorem plonów ze względu na brak dostępnych pracowników rolnych. Kolonialny sprzęt rolniczy, taki jak pługi ciągnione przez konie i sadzenie i zbiór ręczny, pozostał w dużej mierze niezmieniony od czasu przybycia europejskich osadników do czasu wojny secesyjnej. Rolnictwo dużych plantacji, często większych niż 100 akrów, wymagało wielu pracowników do sadzenia, pielęgnacji roślin i zbiorów.
