Kolba Erlenmeyera służy do przechowywania i mieszania chemikaliów w warunkach laboratoryjnych. Jest to jedna z najpopularniejszych kolb używanych w laboratoriach.
Kolba Erlenmeyera została stworzona przez Emila Erlenmeyera w 1860 roku, aby pomóc naukowcom w lepszym wymieszaniu, nalaniu i magazynowaniu chemikaliów. Kolba ma płaskie dno, które ułatwia umieszczenie na stole lub płaskiej powierzchni. Nie rozleje się tak łatwo jak kolby, które nie mają płaskiego dna, i musi być umieszczony w regale. Płaskie dno jest znacznie szersze niż górne i tam będzie przechowywana większość chemikaliów.
Kolba ma zwężający się kształt, którego rozmiar zmniejsza się bliżej szyi, do której można wlać płyny i inne chemikalia. Dolna część magazynująca kolby ma kształt trójkąta, a usta szerokie, dzięki czemu można łatwo wlewać chemikalia do pojemnika i wychodzić z niego. Wierzchołek kolby jest otwarty, ale można go łatwo zamknąć za pomocą zatyczki, aby pomóc naukowcom przechowywać płyny. Kolby te są często wykonane z materiałów szklanych, które nie reagują chemicznie.
