Stały wapń można znaleźć w skale osadowej w skorupie ziemskiej, a w minerałach gips, dolomit i kalcyt. Wapń elementarny nie występuje naturalnie na ziemi, ponieważ łatwo reaguje na tlen i wodę oraz tworzy związki.
Wapń plasuje się na piątym miejscu pod względem wielkości w skorupie ziemskiej. Stanowi około 4,2 procent skorupy.
Inną formą wapnia jest metaliczny wapń. Sir Humphry Davy pierwszy wyizolował tę formę w 1808 roku. Metaliczny wapń otrzymuje się poprzez zastąpienie atomów aluminium atomami wapnia w bardzo gorących, niskociśnieniowych pojemnikach.
Wapń ma najlżejszą gęstość wszystkich ziem alkalicznych. Jest tak miękki, że wapń można ciąć nożem, ale może być trudniejszy niż ołów. W przeciwieństwie do magnezu, wapń nie jest łatwy do zapalenia; jednak po wystąpieniu spalania wapń ma jaskrawą, jasnoczerwoną luminescencję.
Kiedy wapń wchodzi w reakcję z wodą, szybko wytwarza gazowy wodór, ale wydziela bardzo mało ciepła. Wapń ma wyższy poziom oporu elektrycznego niż aluminium lub miedź. Jego przewodnictwo elektryczne wynosi około 40 procent miedzi.
Wapń jest najobficiej występującym minerałem w ludzkim ciele. Dorosłe ludzkie ciało zawiera około 1 kg wapnia. Dziewięćdziesiąt dziewięć procent tego jest przechowywane w postaci fosforanu wapnia w kościach.
