Mówiąc najprościej, rakiety pokonują siłę grawitacji, poruszając się bardzo szybko w stosunku do Ziemi. Chociaż nie jest możliwe całkowite uniknięcie grawitacyjnego przyciągania Ziemi, ponieważ grawitacja rozprzestrzenia się na zewnątrz Prędkość światła pozwala na osiągnięcie prędkości ucieczki poprzez zgromadzenie ogromnej ilości lotnego paliwa rakietowego i uruchomienie ładunku z prędkością około 11 kilometrów na sekundę, według NASA.
Wejście w przestrzeń zajmuje stosunkowo mało energii. Po prostu wzniesienie się ponad dużą część ziemskiej atmosfery do granicy przestrzeni wymaga tylko paliwa wystarczającego do pokonania około 100 kilometrów. Latanie wyżej niż linia Karman wymaga jednak przyspieszenia jednostki do prędkości orbitalnej, kiedy to pozostanie na wysokości aż do zaniku orbity. Dokładna wartość prędkości orbitalnej zmienia się w zależności od wysokości z wyższymi prędkościami potrzebnymi do osiągnięcia wyższych orbit.
Wznoszenie się na wyższe wysokości poza granicami kosmosu jest po prostu kwestią coraz szybciej. Według NASA, na przykład umieszczenie statku kosmicznego na orbicie o wysokości 100 mil, wymaga utrzymującej się prędkości orbitalnej wynoszącej dokładnie 17,3 km /h. Osiągnięcie trajektorii, która wymyka się spod kontroli Ziemi, wymaga jeszcze większej prędkości; kiedy jednostka przyspieszy do ponad 7 mil na sekundę, pozostawi Ziemię za sobą.
