Ludność Chin szybko rosła od 1949 r. do 1980 r. ze względu na wysoki wskaźnik urodzeń i niski wskaźnik zgonów, jak podaje Asia dla nauczycieli z Uniwersytetu Columbia. Według chińskiego spisu ludności w 2010 r. populacja wynosiła 1,34 miliarda przez New York Times.
Istnieją dwa powody wysokiego wskaźnika urodzeń w Chinach i niskiego wskaźnika zgonów w latach 1949-1980. Po pierwsze, nastąpiła rewolucja komunistyczna, a Chiny zaczęły żyć we względnym spokoju. Przed 1949 rokiem wielu Chińczyków zginęło w wojnach domowych i podczas II wojny światowej. Po drugie, Chiny szybko się zmodernizowały, a obywatele stali się zdrowsi, co spowodowało gwałtowny wzrost średniej długości życia. W 1950 r. Przeciętny mężczyzna przeżył 39 lat, a średnia kobieta 42 lata. W 1998 r. Kobiety żyły średnio 71 lat, a mężczyźni 68 lat. Gdy Chińczycy zaczęli żyć dłużej, liczba ludności gwałtownie wzrosła. Te eksplozje populacyjne miały miejsce pomimo głodu w późnych latach 50. XX wieku, który zabił 20 milionów ludzi.
W 1953 populacja Chin wynosiła 583 miliony. W 1999 r. Liczba ta wzrosła ponad dwukrotnie do 1,25 miliarda. Od 1980 r. Chińskie przepisy wymagają, by dwie trzecie wszystkich rodzin posiadało nie więcej niż jedno dziecko, zgodnie z Brookings Institute. Oczekuje się, że ludność chińska osiągnie najwyższy poziom 1,4 miliarda w 2025 roku, a następnie spadnie. Spadek ten będzie spowodowany wzrostem śmiertelności wśród starszych obywateli urodzonych podczas eksplozji demograficznej.
