Kleopatra stała się faraonem po śmierci jej ojca. W swojej woli Ptolemeusz XII opuścił monarchię 17-letniej Kleopatrze i jej 10-letniego brata, Ptolemeuszu XIII, i rządzili Egiptem razem.
Kleopatra ożenił się z Ptolemeuszem XIII, gdy miała 12 lat, ponieważ nie mogła rządzić bez męskiego potomka. Tradycja ptolemejska utrzymywała, że mężczyzna władca był najwyższy i domagał się, aby jego imię było pierwsze. Jednak trzy lata po objęciu tronu Kleopatra nalegała, aby jej nazwisko zostało umieszczone na wszystkich oficjalnych dokumentach i aby tylko jej wizerunek został umieszczony na monetach.
Ptolemeusz XIII zemścił się, wysyłając Kleopatrę na wygnanie. Panując samotnie w wieku 13 lat, Ptolemeusz szukał poparcia Rzymu, wykonując jednego z politycznych wrogów Cezara, Pompejusza. Ponieważ Pompejusz był żonaty z córką Cezara, Cezar był oburzony morderstwem i najechał stolicę Egiptu, stając się pośrednikiem między rywalizującymi interesami Ptolemeusza i Kleopatry.
Kapitulując wściekłość Cezara wobec Ptolemeusza, Kleopatra sama zwinęła się w dywan i przemyciła, by spotkać się z Cezarem. Została jego kochanką i urodziła syna, a Cezar pomógł jej odzyskać tron pokonując armię Ptolemeusza; Ptolemeusz utonął w Nilu, a ona poślubiła następnego brata w linii, Ptolemeusza XIV, jak to było w zwyczaju.
Po zabójstwie Cezara Kleopatra stała się kochanką Marka Antoniusza. Kiedy Egipt upadł do Rzymu, obaj popełnili samobójstwo.
