Najwyższy ze wszystkich starożytnych egipskich szlachciców, faraon, był postrzegany jako pośrednik dla bogów i świata ludzkości, a faraonowie mieli więc pasującą ekstrawagancję w swoim stylu życia, która znacznie przewyższała inne królestwa, które powstały od tego czasu. Niższa szlachta znana była z wystawnych praktyk, takich jak grzebanie zwierząt domowych w luksusowych grobach i podobnych praktyk alegorycznych dla współczesnej kultury.
Szlachta poniżej królestwa starożytnego Egiptu składała się z rzemieślników i robotników bezpośrednio pod dowództwem faraona, dając im wyższy status niż jakakolwiek inna klasa w królestwie. Wezyrowie, rola, która nie zyskała pozytywnej reputacji we współczesnej fikcji, w rzeczywistości byli pierwszymi ludźmi, do których przybyli Egipcjanie, zajmując się problemami w ich życiu. Byli postrzegani jako doradcy, a ich role były niemal tak prestiżowe, jak sam faraon. Tytuł często przekazywano z ojca na syna.
Zamożna szlachta mogła sobie pozwolić na solidne domy z pomalowanymi ścianami i zdobionymi posadzkami, a także z innymi drogimi dodatkami, które były symbolami ich bogactwa. Ci szlachcice mogli nawet pozwolić sobie na pogrzebanie zwierząt w bardziej luksusowych grobach niż zwykli ludzie; niektóre zwierzaki otrzymały miejsce w miniaturowych piramidach wraz z ich mistrzami.
