Zgodnie z Praktycznymi umiejętnościami klinicznymi, odczytanie paska telemetrii lub elektrokardiogramu rozpoczyna się od zrozumienia zdarzeń, które reprezentuje normalne śledzenie elektrokardiografu. Gdy dana osoba dobrze zrozumie tę koncepcję, możliwe do przejścia do interpretacji tętna i rytmu serca oraz wykrywania nieprawidłowości. Jednak doskonalenie techniki wymaga czasu i dobrej praktyki.
Praktyczne umiejętności kliniczne wyjaśniają, że normalne śledzenie EKG reprezentuje przebiegi utworzone przez aktywność elektryczną mięśnia sercowego, gdy bije jeden raz. Zaczyna się od fali "P", która jest zwykle odchylana do góry i reprezentuje depolaryzację przedsionkową, elektryczne wydarzenie, które inicjuje uderzenie. Po fali "P" następuje zespół QRS, który reprezentuje depolaryzację i skurcz lewej komory lub rzeczywiste działanie pompujące serca. Zaczyna się od fali "Q", która ugina się w dół, po której następuje duże ugięcie w górę, fala "R". Po fali "R" następuje większe ugięcie w dół, fala "S" i mała fala "T" odchylona do góry, która reprezentuje repolaryzację lub powrót serca do stanu spoczynkowego.
W niektórych śladach może być widoczna ostatnia fala, znana jako fala "U". Oznacza to odzysk wyspecjalizowanych włókien w mięśniu sercowym, zwanych włóknami Purkinjego, które są odpowiedzialne za synchronizację bicia serca. Odstępy między poszczególnymi kształtami fal, ich kształtem i rozmiarem są ważnymi wskaźnikami funkcjonowania mięśnia sercowego i ogólnego stanu zdrowia człowieka, zgodnie z Praktycznymi umiejętnościami klinicznymi.
