DNA wspiera ewolucję, ponieważ całe życie na Ziemi niesie DNA, a ewolucja zachodzi dopiero po zmianie DNA. Zmiany te nazywane są mutacjami i zdarzają się spontanicznie w wyniku wadliwego kopiowania DNA lub mutagenów, takich jak promienie X lub chemikalia.
Całe życie zawiera te same składniki DNA, a naukowcy odkryli te same sekcje DNA w bakteriach, co u ludzi. Biolodzy wprowadzili łaty DNA kontrolujące jedną część zwierzęcia do innego zwierzęcia, aby stwierdzić, że wykonuje on tę samą pracę. Na przykład, sekcja DNA, która kontroluje tworzenie oczu u ssaków, takich jak myszy, została umieszczona w locie i wyprodukował normalne oko.
Dalsze dowody na to, jak DNA wspiera ewolucję znajdują odzwierciedlenie w blisko spokrewnionych organizmach. Im bliższa relacja, tym bardziej podobne są ich DNA. Sekwencje DNA ludzi i szympansów są w 97% identyczne.
Mutacje wpływają pozytywnie na ewolucję, negatywnie lub wcale. Korzystne mutacje pomagają przetrwać. Na przykład białe futro niedźwiedzi polarnych daje im przewagę w polowaniu na foki. Błędne mutacje szkodzą przetrwaniu. Na przykład lwy urodzone ze słabymi sercami nie przeżywają wystarczająco długo, aby przekazać swoje geny.
Środowisko określa, czy mutacje są korzystne. Mutanty szkodliwe mogą stać się korzystne i na odwrót. Np. Bezrogie nosorożce były niegdyś w defensywie. Jednakże, nosorożce bezrogie ewoluują z powodu poubojowania. Mutacje neutralne nie są ani korzystne, ani szkodliwe, ale zawsze mogą się zmieniać w dowolnym kierunku. Najważniejsze jest to, że ewolucja ma miejsce tylko wtedy, gdy żywe istoty przeżyją wystarczająco długo, aby przekazać swoje opłacalne DNA przyszłym pokoleniom.
