Waszyngton został wybrany na prezydenta w jednogłośnym głosowaniu w nowo utworzonym Kolegium Elektorów; złożył przysięgę w 1789 r. i ustanowił różne precedensy, które pozostaną wpływowe dla przyszłych prezydentów. Waszyngton był tak bardzo ukochany po tym, jak przewodził Armii Kontynentalnej podczas Rewolucji Amerykańskiej, że jego ranga jako prezydenta była postrzegana jako nieunikniona. < /p>
Zamiarem Waszyngtonu po zakończeniu wojny w 1781 roku było wycofanie się na jego plantację na Mount Vernon i abdykacja z polityki. Dopiero gdy uświadomił sobie, że Statuty Konfederacji okazują się niewystarczające do zarządzania nowopowstałym narodem, powrócił do politycznego postępowania swoich czasów.
Sam Waszyngton pomógł ustanowić Kolegium Elektorów i opracować i zdobyć poparcie dla nowej Konstytucji. Doprowadziło to do podpisania ustawy konstytucyjnej Stanów Zjednoczonych, dokumentu, o który Waszyngton walczył i w co wierzył.
Jako prezydent Waszyngton w znacznej mierze ominął się ze spraw i działał tylko wtedy, gdy uważał, że konieczne jest działanie. Wolał nie naruszać uprawnień i władzy Kongresu ani Senatu i nie angażować się bezpośrednio w kwestie legalności. Uważał się za męża stanu i wypełniał swoje obowiązki tak dyplomatycznie, jak tylko mógł.
