USA. Erupcje srebra z epoki kolonialnej wykonały grube kawałki srebrnych informacji przydatnych przedmiotów, w tym czajniki, sztućce, świeczniki, kubki i urny. Srebro topiono w temperaturze około 2000 stopni Celsjusza i wlewano w żeliwne formy posmarowane łojem. Uderzyli również gorący srebrny w pożądane kształty za pomocą młotów i kowadeł.
Po uzyskaniu pożądanego kształtu dla kawałka, złotnik z epoki kolonialnej użył małego młotka do wygładzenia srebra przed połączeniem kawałków lutowiem i polerowania go pumeksem. W latach 1699-1780 w Williamsburg w stanie Wirginia pracowało około 16 srebra
Zamożni właściciele gospodarstw woleli importować duże srebrne sztućce z Londynu, a wielu złotników zarabiało na życie importując i sprzedając angielskie srebrne przedmioty. Większość prac złotniczych w Williamsburgu polegała na wykonywaniu drobnych przedmiotów, takich jak guziki, klamry do butów i łyżki. Złotnicy przeprowadzali także naprawy srebrnych przedmiotów dla zamożnych i mieszczańskich obywateli.
Znani szewcy z epoki kolonialnej to amerykański rewolucjonista Paul Revere. Po wojnie zainteresował się komercyjną obróbką metali, a do 1788 roku zbudował duży piec, który pozwolił mu pracować z większą ilością różnych metali w wyższych temperaturach. Revere otworzył w Bostonie odlewnię żelaza, która produkowała przedmioty z żeliwa.
Sequoyah był złotnikiem Cherokee, który również stworzył system do czytania i pisania w Cherokee. Mimo braku formalnego wykształcenia stał się znanym złotnikiem. Nie podpisał swoich przedmiotów, więc żadna z jego prac nie może być potwierdzona.
