Siedemdziesiąt pięć decybeli to głośność muzyki kameralnej w małym audytorium. Jest to nieco ponad normalny głos mówiący, który wynosi około 65 do 70 decybeli. Jest tuż poniżej sygnału wybierania telefonicznego, który rejestruje 80 decybeli.
Decybel to jednostka miary poziomu dźwięku. Decybele są mierzone w logarytmicznej skali głośności, ponieważ ludzkie uszy wykrywają zmiany objętości w sposób nieliniowy. Różnica 1 decybela to minimalna zmiana objętości. Różnica trzech decybeli to umiarkowana zmiana głośności. Zmiana o 10 decybeli jest postrzegana przez słuchacza jako podwojenie głośności. D decybele są skracane jako dB.
Próg słyszenia wynosi zero decybeli. Szept wynosi około 15 do 25 decybeli. Szum tła generalnie wynosi około 35 decybeli. Poziom, na którym trwałe narażenie może spowodować utratę słuchu, wynosi od 90 do 95 decybeli. Ból ucha zaczyna się, gdy poziom dźwięku wzrasta do 125 decybeli. Przy 140 decybelach nawet krótkotrwała ekspozycja może spowodować trwałe uszkodzenie. Jest to również najgłośniejsza zalecana ekspozycja, nawet w przypadku ochrony słuchu. Śmierć słuchu w uchu występuje przy 180 decybelach. Najgłośniejszy możliwy dźwięk w skali decybeli to 194 decybeli.
