Żyrafy komunikują się głównie ze sobą za pomocą dźwięków i wibracji infradźwiękowych, podobnie jak delfiny i niektóre wieloryby. Chociaż żyrafy należą do najwyższych ssaków na świecie, są jednymi z najcichszych. Żyrafy rzadko wydają dźwięki wokalne, chociaż czasami oddziałują ze sobą za pomocą chrząknięć lub wysokich dźwięków przypominających gwizdki.
Choć rzadko słyszane, żyrafy rzadko wymieniają komunikację poprzez jęki, chrapanie, wytwarzanie flegmatycznych dźwięków i syczenie. Podobnie jak w przypadku dźwięków innych organizmów, dźwięki wytwarzane przez żyrafy wskazują na emocje, wyrażają strach i gniew oraz ostrzegają innych członków stad o zbliżającym się niebezpieczeństwie. Na przykład przestraszeni lub zaskoczeni żyrafy chrząkają lub prychają. Czyniąc tak, ostrzegają pobliskie żyrafy przed intruzami i drapieżnikami. Matki żyrafy mogą gwizdać lub klikać młodym cielętom, co jest rozumiane jako oznaka zachęty. Matki żyrafy mogą również wyrazić żal lub panikę z powodu utraty cieląt poprzez głośne, powtarzające się ryknięcia. Utracone cielęta mogą następnie zwracać swoje połączenia przez miauczenie lub beczenie. Czasami samce żyrafy produkują kaszel lub hackują dźwięki, aby przyciągnąć samice w trakcie godów
Choć w dużej mierze milczący, żyrafy dobrze wykorzystują swoją wysokość i wzrok do komunikowania się. Utrzymują kontakt wizualny ze sobą podczas podróży, co pozwala im ostrzec się nawzajem o drapieżnikach.
