Podczas lotu skorupa biedronki podnosi się, ukazując lekkie i pajęczyna skrzydła, które są około cztery razy większe niż ciało żuka. Gdy chrząszcz nie leci, muszla zamyka się w celu ochrony skrzydełka. Czerwono-kolorowe i sportowe czarne plamki, powłoka biedronki sprawia, że jest natychmiast rozpoznawalna.
Nazywana elytra, skorupa biedronki jest dość twarda, co dodaje chrząszczowi dodatkowej ochrony przed drapieżnikami. Pawnacja wyjaśnia, że elity są połączone zawiasami do zaimka, które leży bezpośrednio za głową chrząszcza. Kiedy biedronka ucieka, zawiasy przesuwają się, aby podnieść elitrę, pozwalając na wyraźne rozwinięcie przezroczystych skrzydeł. Kiedy biedronka ląduje, skrzydełka lotki składają się z powrotem na swoje miejsce, a muszla zamyka się ponownie.
Biedronka jest bardzo zręcznym lotnikiem. Podczas lotu skrzydełka łopoczą z szybkością do 85 razy na sekundę, co pozwala żukom latać i wykonywać manewry bardzo szybko i dokładnie.
Łatwo rozpoznając ich plamy, w samej Ameryce Północnej występuje ponad 500 różnych gatunków biedronek. Jasnoczerwony kolor żuka służy również jako ostrzeżenie dla drapieżników, podobnie jak gorzki smak chrząszcza.
