Ochrona Antarktydy, otaczających ją oceanów i różnorodności biologicznej wymaga skoordynowanych wysiłków w celu zminimalizowania wpływu człowieka na poziomie globalnym. Działania obejmują zminimalizowanie liczby turystów, ściśle regulując działalność komercyjną w regionie, zwracając uwagę na kwestia globalnych zmian klimatycznych i ustanowienie uznanych na arenie międzynarodowej sanktuariów, standardów i systemów nadzoru.
Koalicja Antarktyki i Oceanu Południowego opowiada się za surowszymi normami ochrony środowiska w regionie, monitoruje działania w tym obszarze, aby upewnić się, że występują one przy minimalnym uszkodzeniu delikatnego ekosystemu i dąży do ustanowienia sposobów egzekwowania polityki ochrony i konserwacji. Organizacja dąży do uregulowania turystyki i rozszerzenia zasięgu Protokołu Antarktyczno-Środowiskowego.
Według British Antarctic Survey, komponent Rady Ochrony Środowiska Naturalnego, Protokołu w sprawie ochrony środowiska do Układu Antarktycznego próbuje osiągnąć kompleksową ochronę środowiska Antarktyki. Protokół Antarktyczno-Środowiskowy wyraźnie zakazuje wszelkiej komercyjnej działalności związanej z zasobami mineralnymi, wymaga ochrony fauny i flory, zawiera zasady dotyczące gospodarki odpadami, wymaga przeprowadzenia ocen oddziaływania na środowisko przed rozpoczęciem jakiejkolwiek działalności i wyznacza obszary chronione ekologicznie.
Traktat Antarktyki, obowiązujący od 1961 r., został podpisany przez 46 różnych krajów, z których 28 prowadzi poważne badania naukowe na Antarktydzie. Ten traktat plus trzy dodatkowe umowy międzynarodowe regulują działalność na Antarktyce.
