Sosny można zidentyfikować poprzez zbadanie ich igieł, kory, stożków i postaci wzrostu oraz porównanie wyników z przewodnikiem terenowym lub kluczem dychotomicznym. Dodatkowo, biorąc pod uwagę położenie geograficzne drzew, można zmniejszyć lista możliwych gatunków. Na przykład, sople lobelolowe są ograniczone do południowych Stanów Zjednoczonych, podczas gdy sosny ponderosa występują tylko w zachodnich Stanach Zjednoczonych.
Sosny mają długie, wąskie liście, ułożone w dyskretne wiązki. Jedną z pierwszych rzeczy do określenia podczas badania sosny jest liczba igieł w każdym pakiecie. Większość drzew sosnowych ma grupy dwóch, trzech lub pięciu igieł. Łączenie obszaru geograficznego, w którym znajduje się drzewo, z liczbą igieł w każdym pakiecie dramatycznie zawęża potencjalne gatunki. Na przykład, jeśli sosna znajduje się na południu Stanów Zjednoczonych, a jej igły są grupowane w grupach po pięć, jest to biała sosna. Alternatywnie, jeśli drzewo w tym samym regionie ma igły w wiązkach dwóch, może to być shortleaf, loblolly, longleaf lub sosna Virginia. Aby jeszcze bardziej ograniczyć możliwości, należy rozważyć korę, stożek i formę wzrostu drzewa.
Nie wszystkie cechy drzew sosnowych są pomocne w identyfikacji. Na przykład wysokość drzewa rzadko jest ważną metodą identyfikacji, ponieważ wysokość zależy od wielu czynników, w tym od ilości opadów rocznych i rodzaju gleby, w której rośnie drzewo.
