Wilki zazwyczaj polują w grupie liczącej od sześciu do dziesięciu członków. Podczas polowania na duże ofiary, takie jak jelenie lub łosie, paczka działa razem, aby wyizolować, a następnie zabić swoją zdobycz.
Gdy wilki zidentyfikują potencjalną zdobycz, zazwyczaj poprzez zmysł węchu lub przypadkowe spotkanie, próbują dotrzeć w nieoczekiwany dystans bez wykrycia. Podczas gdy zazwyczaj atakują tylko biegnące zwierzę, wilki próbują zbliżyć się do swojej ofiary, zanim zacznie uciekać. Jeśli polowanie dotyczy mniejszych ssaków, takich jak zające lub myszy, prawdopodobnie trwa ono krótko. Pojedynczy wilk może łatwo unieruchomić te mniejsze gatunki przednimi łapami i kontynuować zabijanie. Duże zwierzę ma większą szansę na przetrwanie ataku wilków, jeśli będzie miało swój grunt. Po uruchomieniu duże ssaki mogą być ścigane przez długi czas, starając się je zniszczyć i zmniejszyć poziom odporności na trwający atak. Czasami wilki wykorzystują cechy geograficzne, takie jak zbocza czy wąwozy, aby spowolnić zdobycz. Atakując dużą zdobycz, wilk używa zębów do zadawania ran zwierzęciu, co powoduje masową utratę krwi. Po zakończeniu udanego polowania wilki były znane z tego, że konsumują nawet 20 funtów mięsa.
