Plastikowe butelki są kruszone, cięte na drobne płatki, topione, mieszane, a następnie wytłaczane za pomocą urządzeń wytwarzających cienkie, poliestrowe pasma, które wchodzą w skład odzieży z polaru. Włókna w pasmach są następnie rozciągane, zaciskane i belowane do wysłania do producentów odzieży. Powodem tego procesu jest to, że niektóre plastikowe butelki mają taki sam skład chemiczny jak poliester.
Sztuczka polegająca na wytwarzaniu włókien poliestrowych z plastikowych butelek polega na użyciu butelek z politereftalanu etylenu (PET). Ten rodzaj tworzywa sztucznego znajduje się w butelkach na napoje gazowane, ale polimer stanowi również podstawę syntetycznego poliestru. Plastikowe butelki są zbierane z centrów recyklingu, przetwarzane i sortowane według kolorów. Plastik jest następnie sterylizowany i siekany, zanim zostanie roztopiony do gęstej cieczy w dużych kadziach. Ta gęsta ciecz stanowi podstawę dla nowych włókien wplecionych w odzież polarową. Substancje chemiczne, takie jak glikol etylenowy, kwas tereftalowy i katalizator antymonowy, są stosowane w wysokiej temperaturze w próżni, aby uzyskać mocniejsze włókna.
Nowe włókniny z wełny polarnej mają potencjał, by trzymać z wysypisk blisko trzech miliardów plastikowych butelek, oszczędzając 500 000 baryłek ropy i eliminując rocznie 400 000 ton węgla atmosferycznego. Patagonia twierdzi, że samo ubranie można poddać recyklingowi i przerobić na nowe produkty. Te włókna poliestrowe wchodzą w odzież, dywan, liny, węże, zasłony i ręczniki.
