Magma wznosząca się ze strefy subdukcji pomiędzy płytami tektonicznymi Ameryki Północnej i Pacyfiku utworzyła Wyspy Aleuckie, na południowo-zachodnim krańcu Alaski. Gdy magma zbliżyła się do powierzchni, ostygła, tworząc kamień. Akumulacja schłodzonej magmy rosła w miarę upływu czasu nad powierzchnią wody, tworząc wyspy.
Tam, gdzie spotykają się pacyficzne i północnoamerykańskie talerze, płyta Pacyfiku subductuje lub porusza się poniżej tablicy północnoamerykańskiej. Aleuty są tylko jedną formacją stworzoną przez tę strefę subdukcji. Aleucka gama wulkanów jest kolejnym produktem ubocznym tej strefy. Im niższa jest płytka, tym bardziej topnienie pochodzi z ciepła wewnątrz Ziemi.
Płyta Pacyfiku stale porusza się w kierunku północno-zachodnim, podczas gdy płyta północnoamerykańska przemieszcza się na południe. Subdukcja odbywa się w przybliżeniu od 6 do 8 centymetrów rocznie w środkowym i północnym punkcie przecięcia talerzy. Oznacza to, że co roku płyta Pacyfiku kieruje się w stronę rdzenia Ziemi, co stwarza możliwość zwiększenia przepływu magmy.
Aleuty są częścią Pierścienia Ognia, serii linii uskokowych i formacji wulkanicznych wzdłuż zachodniego wybrzeża Ameryki Północnej i wschodniego wybrzeża Azji.
Chociaż wulkany aleuckie są aktywne, największa eksplozja wulkaniczna w najnowszej historii miała miejsce w 1911 roku. Góra Katmai wybuchła na południowym półwyspie Alaski, opróżniając jej komorę magmy iw końcu tworząc kalderę, która jest teraz miejscem ciepłego jeziora kraterowego .
