Miasta w Stanach Zjednoczonych powiększyły się o około 15 milionów ludzi w latach 1880-1900, co doprowadziło do radykalnych zmian w życiu miasta, w tym hałasu, ruchu, slumsów, zanieczyszczenia powietrza i problemów sanitarnych. Ta eksplozja w populacji była w dużej mierze wynikiem ekspansji przemysłowej.
Zmienił się także wygląd miast, w tym systemy transportu zbiorowego, takie jak wózki, metro i kolejki linowe oraz budowa drapaczy chmur. Dodatkowo przedmieścia zostały wprowadzone do obszarów wokół ośrodków miejskich, aby pomieścić nowe populacje osób dojeżdżających do pracy. Ci ludzie żyjący w miastach na ogół mieszkali w mieszkaniach i kamienicach, a niektóre obszary stały się zamkniętymi enklawami dla imigrantów.
Chińscy imigranci byli powszechni w San Francisco, co przyciągnęło ich obietnicą złota fortuny. Większość z nich była samotnymi mężczyznami, którzy chcieli powrócić do domu po zrobieniu fortuny.
Nowy typ imigrantów, którzy wcześniej byli raczej Brytyjczykami i Europejczykami, przyczynił się do zwiększenia zróżnicowania etnicznego w amerykańskich miastach, pochodzącego z części południowej i wschodniej Europy, w tym z Włoch, Słowenii, Chorwacji, Słowacji, Polski, Węgier, Rumunii, Rosja i Grecja. W dużych miastach, takich jak Nowy Jork i Chicago, obszary, w których osiadły te grupy, zyskały nowe nazwy, takie jak "Małe Włochy", "Małe Węgry" i tak dalej.
