Praca dzieci na przełomie XIX i XX wieku dotyczyła wykorzystywania dzieci w przemyśle, górnictwie i produkcji, zgodnie z History Channel. Podczas gdy dzieci były zatrudnione w wielu różnych dziedzinach w historii, postępy technologiczne podczas rewolucji przemysłowej otworzyły cały szereg nowych i niebezpiecznych miejsc pracy dla młodych ludzi.
Pracownicy opieki nad dziećmi oferowali wiele korzyści pracodawcom czasu. Dzieci były małe, więc mogły dostać się do ciasnych przestrzeni w kopalniach i maszynach, gdzie dorośli nie mogli się zmieścić. Dzieci łatwiej było uczyć i kontrolować niż dorośli, a rzadziej odmawiały potencjalnie niebezpiecznej pracy. Jednak najkorzystniejszy był fakt, że dzieci będą pracować za znacznie mniej pieniędzy, niż wymagałyby tego dorośli pracownicy.
Niebezpieczne warunki, z jakimi borykały się dzieci w tych zawodach, doprowadziły do narastającego ruchu zakazującego lub co najmniej regulującego pracę dzieci w XIX wieku, a do 1900 r. ruch zyskiwał na popularności, a wiele państw wprowadziło ograniczenia dotyczące rodzaju i długości pracy dzieci mógłby zrobić. Ostatecznie jednak Wielki Kryzys zakończył ruch dzieci-robotników. Mając mniej pracy, dorośli mieli pierwszeństwo w zatrudnieniu. W 1938 r. Ustawa o sprawiedliwych normach pracy wprowadziła krajowe przepisy dotyczące pracy dzieci.
