Oregonie oficjalnie przystąpiły do Unii jako państwo w 1859 roku, po utrzymaniu konwencji konstytucyjnej w 1857 roku i sporządzeniu dokumentu rządowego wzorowanego na dokumentach kilku państw środkowo-zachodnich. Przed przystąpieniem do państwowości terytorium zostało zakwestionowane przez kilka krajów.
Oryginalne Terytorium Oregonu obejmowało nie tylko dzisiejsze Oregonie, ale także Waszyngton i znaczną część Kolumbii Brytyjskiej. Stany Zjednoczone, Wielka Brytania, Rosja i Hiszpania początkowo zajęły terytorium. Stany Zjednoczone oparły swoje roszczenia o ziemię na eksploracjach Lewisa i Clarka oraz obecność stanowisk handlowych utworzonych przez amerykańskiego obywatela Johna Jacoba Astora. Hiszpania i Rosja ostatecznie zrzekną się swoich roszczeń, a Wielka Brytania i Stany Zjednoczone zgodzą się na granice w 1846 roku.
Mieszkańcy Oregonu przegłosowali w 1857 r. konwencję konstytucyjną przed umożliwieniem ustawodawstwa Kongresowi. Trzy główne pytania zostały postawione wyborcom, którzy zdecydowali się zatwierdzić konstytucję i zakazać niewolnictwa, ale w zdecydowanej większości zdecydowali się nie dopuścić do zamieszkiwania wolnych terytoriów przez wolnych Afroamerykanów. Chociaż Oregon zdecydowało się być wolnym państwem, niewolnictwo Demokratyczni senatorowie zostali wybrani w 1858 r., Co spowodowało pewne opóźnienie w kongresowym zatwierdzeniu państwowości. W lutym 1859 r. Oregon otrzymał ostatecznie status państwowy.
