W średniowieczu rolę urzędnika pełnił urzędnik służby cywilnej, którego głównym zadaniem było udokumentowanie i przechowywanie odręcznych zapisów codziennej działalności władz miejskich. Urzędnicy pracowali w różnych urzędach administracyjnych miejskich burmistrzów i pomagali radnym, szeryfom i koronerom, tworząc zapisy ich codziennej działalności. Ostatnie historyczne stypendium wskazuje na średniowiecznych urzędników, którzy odegrali znaczącą rolę w kopiowaniu i zachowywaniu dzieł literackich w dostępnym dla nich czasie, gdy nie angażują się w swoje obowiązki obywatelskie.
W Anglii zaczęła pojawiać się rosnąca klasa średnia w latach po zakończeniu epidemii znanej jako Czarna Śmierć. Górne części klas ekonomicznych Anglii stawały się piśmienne, aw 1362 roku angielski stał się oficjalnym językiem sądów po raz pierwszy od czasu podboju normańskiego. Stworzyło to zapotrzebowanie na pracowników przeszkolonych w pisanym języku angielskim i wykształconej klasy urzędników administracyjnych. Ponieważ dwór królewski znajdował się w Londynie, miasto stało się centrum nowej klasy urzędników w języku angielskim.
Ze względu na swoje zawodowe kontakty z wybitnymi urzędnikami, niektórzy z urzędników XIV-wiecznego Londynu mogli odgrywać rolę w polityce tamtych czasów. Wielu z nich działało również jako uczeni w Piśmie i przypisywani są za kopiowanie i przechowywanie dzieł angielskich pisarzy, takich jak Geoffrey Chaucer i William Langland.
