Tragedia zemsty jest formą tragedii, która koncentruje się na trudnej zemście bohatera, zwykle na śmierć bliskiego krewnego. Gry zemsty były niezwykle popularne w epoce elżbietańskiej i jakobińskiej w Anglii. Te tragedie miały tendencję do podążania za zbiorem wspólnych elementów fabuły. Najwcześniejszy prekursor angielskiej tragedii zemsty znajduje się w pracach rzymskiego filozofa stoickiego Seneki, jak podaje Encyclopaedia Britannica.
Tragedia zemsty śledzi historię niepokornego bohatera i jego wymyślnego planu zemsty na mordercy bliskiej osoby. Najbardziej znaną pracą w tym podgatunku jest "Hamlet" Williama Shakespeare'a.
Tragedie zemsty są zgodne z formułą. Obejmują mściwego ducha ofiary morderstwa ukazującej się bohaterowi; protagonista, który bierze sprawiedliwość w swoje ręce po tym, jak publiczne metody zawiodły go; degeneracja bohatera i stopniowe zejście w szaleństwo; gra w grze, która ujawnia winę mordercy; subtelna gra kotów i myszy z antagonistą; i kulminacyjnym zakończeniem, w którym giną wszystkie główne postacie.
Według Encyclopaedia Britannica krytycy literaccy uważają "Hamleta" za najlepszą z tragedii zemsty za głębokie psychologiczne badanie charakteru i moralne refleksje. Roman stoicki Seneca napisał, co wielu uważa za pierwszą zemstę zemsty. W szczególności jego dramat "Thyestes" zawiera wiele elementów tego gatunku.
