Nazywana również spłaszczoną i nieprzyłączoną perkusją, różnica pomiędzy dostrojonymi (pitched) i untuned (unpitched) perkusjami jest taka, że spadziste instrumenty perkusyjne mogą grać melodie i mieć regulowaną wysokość tonu, podczas gdy niezatrzymane instrumenty perkusyjne nie mogą. Niespotykane instrumenty perkusyjne, takie jak marakasy czy werbel, nie mają zauważalnego skoku i są używane wyłącznie do utrzymywania rytmu podczas utworu lub dodawania efektu dźwiękowego z interesującymi dźwiękami.
Według słownika muzycznego Virginia Tech, zarówno spadziste, jak i niezmodyfikowane instrumenty perkusyjne dzielą się na trzy główne kategorie: idiofony, mebranofony i pomocnicze instrumenty perkusyjne. Idiofony, takie jak kuranty, marakasy, ksylofony i dzwony, są instrumentami, które wytwarzają dźwięk poprzez wibracje, które występują po uderzeniu, wyskubaniu, potrząsaniu lub skrobaniu instrumentu. Mebranofony również wytwarzają dźwięki poprzez wibracje, ale muszą mieć rozciągniętą membranę, która jest głównym przewodnikiem dźwięku. Wszystkie bębny są formą membranofonów. Trzecia kategoria, pomocnicza perkusja, to trochę kategoria, do której pasują wszystkie inne różne instrumenty perkusyjne. W tej kategorii znajduje się większość instrumentów efektów specjalnych, takich jak gwizdki, syreny i klocki drewniane. Często używane do komicznej ulgi lub dramatycznego afektu, pomocnicze instrumenty perkusyjne dodają trochę pazzazu do utworu lub utworu orkiestrowego, takiego jak wybuch rzeczywistych armat wykorzystanych przez Czajkowskiego w jego słynnej "Uwerturze 1812" Es-dur op. 49 (1880).
