Zbieracze myśliwych byli ludźmi, którzy żyli w poszukiwaniu pożywienia lub zabijaniu dzikich zwierząt i zbieraniu owoców lub jagód na żywność, podczas gdy towarzystwa rolnicze były tymi, które zależały od praktyk rolniczych dla przetrwania. Zanim wprowadzono rolnictwo, wszyscy ludzie byli zbieraczami myśliwymi.
Jedną z głównych różnic między zbieraczami myśliwymi a społecznościami rolniczymi jest to, że te pierwsze miały charakter nomadyczny. Przenieśli się z miejsca na miejsce, aby uzyskać posiłki. Społeczeństwa rolnicze musiały pozostać w jednym regionie, gdy czekały na dojrzewanie swoich zbiorów przed zbiorem.
Zbieracze myśliwych nie mieli stałego miejsca zamieszkania lub struktury mieszkalnej i mieszkali w jaskiniach lub ukrywali się pod zaroślami w lesie. Społeczeństwa rolnicze musiały budować trwałe schronienia, dlatego inwestowały w budowę chat i chronionych wiosek.
Zbieracze myśliwych żyli w małych grupach i tak naprawdę nie mieli określonej struktury przywódczej. Społeczności rolnicze miały jednak strukturę przywódczą, która pozwalała im planować i rozwijać strategie ochrony swoich upraw i wsi.
Zbieracze myśliwych ciągle byli narażeni na niebezpieczeństwo, ponieważ nie mieli schronienia, pozostawiając ich narażonych na żywioły, dzikie zwierzęta lub wrogów ze społeczności rywalizujących ze sobą. Społeczności rolnicze rozwinęły lepszą obronę przed trudnymi warunkami klimatycznymi i wrogami.
