Ludzie neolitu nosili ręcznie płaszcze, buty i opaski na głowę. Podczas przemian neolitu, gdy duża część ludności osiedliła się w siedzących osiadłych wspólnotach rolniczych, postęp w zakresie tekstyliów, narzędzi i zasobów pozwolił na lepsze dobrej jakości odzież.
Futra i nieutwardzone skóry były jednymi z najpopularniejszych materiałów używanych do wyrobu odzieży w epoce neolitu. Futra wymagały najmniejszego przetwarzania, ponieważ były one przypinane razem z łącznikami kostnymi, a nie szyte. Były również najlepszym materiałem zapewniającym ochronę ciała podczas trudnych, mroźnych zimowych miesięcy.
Wraz z nadwyżką produkcji w rolnictwie po przejściu na siedzący tryb życia, kultywujący zaczęli handlować plonami lnu, bawełny, wełny i koźlich włosów dla wyspecjalizowanych usług, takich jak tkactwo, dzięki czemu tekstylia były obficie dostępne. Każde gospodarstwo domowe zaczęło tkać własne ubranie. Niektórzy tkacze o wyspecjalizowanych umiejętnościach zaczęli wytwarzać nadwyżki odzieży do handlu zbożem, mlekiem i mięsem. Wyspecjalizowani tkacze produkowali odzież ze szytymi wzorami, barwionymi tkaninami i skrobionymi skórami.
Wraz z postępem neolitu ludzie zaczęli zwracać większą uwagę na swój wygląd. Oprócz lepszej jakości ubrań ludzie zaczęli wzmacniać swój wygląd dzięki biżuterii i makijażowi. Kobiety masowały hematyt na policzkach i ustach, tworząc czerwonawy blask. Muszle i sznurki były używane zarówno przez mężczyzn, jak i przez kobiety do tworzenia bransolet, strojów i naszyjników, dzięki którym mogli ozdobić swoje płaszcze.
