Kraje pierwszego świata początkowo były członkami Organizacji Traktatu Północnoatlantyckiego (NATO) i ich sojusznikami, a kraje drugiego świata to państwa komunistyczno-socjalistyczne lojalne wobec Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich (ZSRR) w okresie zimnej wojny, a trzecie Kraje świata były nierozwiniętymi narodami, które nie połączyły się z żadnym z bloków po drugiej wojnie światowej. Warunki zostały stworzone przez francuskiego demografa Alfreda Sauviego w 1952 roku.
Ogólnie rzecz biorąc, kraje pierwszego świata były uprzemysłowionymi, demokratycznymi narodami, podczas gdy kraje drugiego świata były tak samo rozwinięte, jak ich pierwsze światowe odpowiedniki. Pierwszymi krajami świata były Stany Zjednoczone, większość Europy Zachodniej, Japonia i Australia. Drugimi krajami świata były ZSRR, Europa Wschodnia i Chiny. Trzeci świat obejmował kraje rozwijające się w Ameryce Południowej, Ameryce Środkowej, Afryce i Azji.
Od czasu desygnatów Sauvy te sojusze uległy zmianie, a kraje rozwijające się stały się bardziej uprzemysłowione. Investopedia wyjaśnia bardziej współczesne konteksty, ponieważ pierwszy świat charakteryzuje się stabilnymi, demokratycznymi rządami o ekonomicznej żywotności i wysokim standardzie życia. Narody drugiego świata są mniej rozwinięte niż kraje pierwszego świata, ale bardziej rozwinięte niż kraje trzeciego świata. Przykładami współczesnych krajów drugiego świata są Ameryka Południowa, Turcja, Tajlandia i Republika Południowej Afryki. Kraje trzeciego świata charakteryzują się niestabilnością i skrajnym ubóstwem.
Niektórzy demografowie opisują czwarty świat, w którym rdzenni mieszkańcy żyją na marginesie społeczeństwa po ich przesiedleniu przez osadników. Odkąd to sformułowanie zostało sformułowane w 1970 roku, rdzenni mieszkańcy Australii i plemiona indiańskich Amerykanów zostały uznane za grupy czwartego świata. Ludzie z czwartego świata należą do najbiedniejszych na świecie.
