Różnica między nakłuciem kręgosłupa a znieczuleniem zewnątrzoponowym polega na tym, że wstrzyknięcie leku lub znieczulenia do organizmu jest wstrzyknięte, ponieważ znieczulenie zewnątrzoponowe występuje, gdy lek lub znieczulenie wstrzykuje się do przestrzeni nadtwardówkowej, która znajduje się na zewnątrz worka płynu otaczającego rdzeń kręgowy; nakłucie lędźwiowe jest wtedy, gdy lek lub znieczulenie wstrzykuje się bezpośrednio do płynu rdzenia kręgowego, jak podaje MedlinePlus. Oba iniekcje są zwykle wykonywane w dolnej części pleców, a region jest zazwyczaj znieczulany miejscowym znieczuleniem przed wstrzyknięcie.
W przypadku znieczulenia zewnątrzoponowego leczenie lub znieczulenie zaczynają zazwyczaj działać w ciągu około 10 do 20 minut po podaniu i zwykle stosuje się je w przypadku dłuższych zabiegów chirurgicznych. Działanie leków lub znieczulenie podawane przez nakłucie lędźwiowe zwykle następują natychmiast. Nakłucie lędźwiowe jest zwykle zalecane w przypadku zabiegów chirurgicznych, które można wykonać w krótszym czasie.
Cewnik zwykle umieszcza się w znieczuleniu zewnątrzoponowym, aby pacjenci mogli otrzymać więcej leków lub znieczulenia w razie potrzeby, podczas gdy nakłucie lędźwiowe obejmuje tylko pojedyncze wstrzyknięcie.
Zarówno kranik kręgowy, jak i znieczulica zewnątrzoponowe mają mniej skutków ubocznych niż te związane ze znieczuleniem ogólnym.
