Opracowany przez francuskiego filozofa Auguste Comte teoria pozytywizmu twierdzi, że wszystkie uzasadnione twierdzenia mogą być zweryfikowane przez dowody naukowe obejmujące fizyczne zmysły. Ta metoda myślenia kontrastuje z naciskiem interpretatywizmu na metafizyczne elementy interakcji społecznych, poprzez które ludzie mogą wprowadzać korekty wokół siebie.
Pozytywistyczne podejście Comte'a do socjologii podkreśla, że wszystkie interpretacje mogą być udowodnione i zweryfikowane wyłącznie poprzez fizyczne doznania. Dzięki tej perspektywie struktury społeczne stają się sztywne i bezwzględne w kontekście, że wszystkie reguły ustanowione przez władze muszą być zatwierdzone ze względu na ich dziedziczenie z istniejących mandatów. Interpretacyjna socjologia kwestionuje pozytywizm, badając czynniki niematerialnych przyczyn, których nie można określić za pomocą materialnego otoczenia, i inwestuje subiektywne zainteresowanie we wspólne działania w społeczeństwie.
Interpretivism dodatkowo uważa elementy środowiska fizycznego za źródła wiedzy, które mogą wykraczać poza materialne i niematerialne sfery bytu, skupiając się na indywidualnej roli każdego elementu w warunkach kolektywnych. Teorie pozytywistyczne twierdzą, że wszystkie interpretacje rzeczywistości są osadzone w czysto obiektywnych ramach bez kwestionowania zasad wartości moralnej. W tym sensie pozytywizm stara się wyjaśnić, jak ludzie działają w swoich społeczeństwach, podczas gdy interpretacjonizm stara się zrozumieć, dlaczego ludzie i ich społeczeństwa działają w sposób, w jaki robią.
