Nil zapewnił Egipcjanom łatwy transport, niezwykle żyzną glebę dla rolnictwa, regularny, przewidywalny wzlot i upadek oraz bogate łowisko dla ryb, ptaków i różnych ssaków. Te bogate zasoby pozwoliły osadnikom budować gospodarstwa i tworzyć nadwyżki żywności, zachęcając do koncentracji ludzi, którzy z biegiem czasu rozwinęli się w wioskach, a następnie w miastach.
Ponieważ Nilowi tak łatwo udało się zgromadzić nadwyżki żywności, ale nadal miał słabe okresy wegetacji, zmusiło to rolników i myśliwych do planowania z wyprzedzeniem. Wymagało to struktury rządowej. Przywódcy musieli budować i utrzymywać magazyny, przewidywać dobre i złe lata i bronić się przed nieuchronnymi inwazjami. Powstał system pisania, aby zachować dobre zapisy, a klasa kapłańska zaczęła działać, aby przewidzieć regularny wzrost i upadek Nilu.
Gdy Egipt rósł i rozwijał się, spokojny Nil tworzył idealną arterię dla podróżników. Żywność była przewożona do miejsc, które miały zły rok, a handel i materiały budowlane płynęły w górę rzeki na płaskodennych barkach. Wiele niebezpieczeństw Nilu sprzyjało rozwojowi bogatej religii, która miała uspokoić i kontrolować siły natury: krokodyle, hipopotamy, powodzie i głód. Bogactwa Egiptu umożliwiły rozwój specjalistom, takim jak żołnierze, skrybowie i artyści. Ostatecznie cywilizacja i kultura skupiona wokół Nilu rozwinęły się i trwały ponad 3000 lat.
