Plan na dziesięć procent wymagał od każdego państwa południowego, aby 10% jego wyborców złożyło przysięgę lojalności przy Unii do ponownego przylgnięcia. Plan ten był częścią proklamacji prezydenta Lincolna o amnestii i rekonstrukcji. < /p>
Plan dziesięciu procent został ogłoszony przez prezydenta Abrahama Lincolna w grudniu 1863 roku jako pierwszy kompleksowy program Odbudowy. Udzielił przebaczenia wszystkim Południowcom, którzy złożyli przysięgi lojalności wobec Unii i poparli emancypację. Wyłączono jedynie przywódców Konfederacji. Po uzyskaniu 10% ludności może ustanowić nowy rząd stanowy.
Lincoln zaproponował Plan Dziesięć Procentów jako sposób na podważenie kontroli Konfederacji i rozpoczęcie procesu zmian. Nowo utworzone rządy spotkały się z kłopotami ze strony Kongresu i społeczeństwa, ponieważ nie miały wielkiego poparcia i zostały prawie opóźnione przez Bill Wade-Davisa. Lincoln zawetował ustawę, proponując, by żaden rząd nie powstał, dopóki większość nie złoży przysięgi lojalności.
Niektórzy republikańscy senatorowie byli już zdania, że równouprawnienie byłych niewolników musi towarzyszyć readmisji do Unii. W kwietniu 1865 roku Lincoln wyraził tę opinię w ostatnim przemówieniu wygłoszonym przed zamordowaniem, stwierdzając, że Southern Blacks, "bardzo inteligentni" i ci, którzy służyli w armii Unii, powinni mieć prawo do głosowania.
