Zeppelin Hindenburg, lżejszy od powietrza statek latający, został podniesiony przez wodór znajdujący się w komórkach lateksu, który był dalej zawarty w długich bawełnianych torbach. Ten wysoce łatwopalny gaz podsycił pożar, który zniszczył Hindenburg.
Pierwotnie Hindenburg został zaprojektowany do używania helu, znacznie rzadszego gazu niż wodór, ze względów bezpieczeństwa. Jednak głównym źródłem helu były Stany Zjednoczone, które odmówiły eksportu. Inżynierowie z Hindenburga zostali zmuszeni do przeprojektowania statku, aby używał znacznie lżejszego i bardziej powszechnego - ale również wysoce łatwopalnego - wodoru, aby nadać swojemu zeppelinowi odpowiednią siłę nośną. Okazało się to fatalną decyzją 6 marca 1937 r., Kiedy Hindenburg zapalił się podczas lądowania w New Jersey, zabijając 36 osób.
