Idealne natężenie przepływu u chorych na POChP ma na celu podwyższenie poziomu ciśnienia parcjalnego tlenu (PaO2) do 60 do 65 mm Hg, nasycenie krwi 90 procentami do 92 procent tlenu, zgodnie z WebMD . Wykazano, że wyższe prędkości przepływu niż te nie są korzystne i mogą nawet stanowić zagrożenie dla pacjenta. Podobnie jak w przypadku większości terapii medycznych, istnieją zarówno długoterminowe, jak i krótkoterminowe korzyści, a także ryzyko związane z używaniem tlenu u pacjentów z POChP.
W przypadku pacjentów, u których poziom PaO2 jest niższy lub równy 55 mm Hg lub poziom tętniczego stężenia tlenu niższy lub równy 88 procent, może być konieczne leczenie tlenem, według WebMD. W przypadku pacjentów, u których poziom PaO2 wynosi od 56 mm Hg do 59 mm Hg, tętniczy poziom nasycenia tlenem krwi 89% i dowody niewydolności serca lub erytrocytozy (zwiększona liczba czerwonych krwinek), tlen może również być korzystny. Tlen może również pomóc pacjentom, u których tętnicze nasycenie tlenem jest wyższe niż 88 procent podczas odpoczynku, ale którzy doświadczają niższych poziomów podczas ćwiczeń.
Tlen jest wysoce łatwopalny, co oznacza, że pacjenci stosujący O2 powinni zachować ostrożność, aby uniknąć palenia, a także innych zagrożeń pożarowych, takich jak otwarty ogień lub inne łatwopalne przedmioty.
