Elektroujemność w atomach przyczyna przyczynowa odnosi się do polarności w cząsteczkach, ponieważ różne elektroujemności w różnych składnikach asymetrycznej cząsteczki powodują, że cząsteczka jest polarna. Jednak różnice elektroujemnościowe, które są zbyt duże, nie prowadzą do cząsteczek polarnych , ale do wiązań jonowych. Różnice elektroujemności również nie prowadzą do cząsteczek polarnych, gdy są w pełni symetryczne, ponieważ ładunki są zrównoważone.
Cząsteczki polarne występują, gdy jedna strona cząsteczek otrzymuje większy udział ładunków współdzielonego elektronu niż druga. Typowym przykładem jest cząsteczka wody. Tlen ma silniejszą elektroujemność niż wodór, a dwa atomy wodoru są związane pod kątem mniejszym niż 180 stopni od atomu tlenu. Tworzy to asymetryczną cząsteczkę o większym ładunku netto elektronu po stronie tlenu. Inna powszechna cząsteczka, dwutlenek węgla, nie jest polarna, pomimo kilku podobieństw.
Dwutlenek węgla składa się z dwóch atomów tlenu i jednego atomu węgla. Węgiel ma podobną elektroujemność do wodoru, więc oba atomy tlenu mają większy udział we wspólnych ładunkach elektronowych niż węgiel. Jednak cząsteczki tlenu są związane dokładnie po przeciwnych stronach atomu węgla, pod kątem 180 stopni, więc ich większe ładunki znoszą się nawzajem, a cząsteczka jako całość nie jest polarna.
