Region Afryki znany jako Republika Tanzanii od 1964 r. był dawną kolonią brytyjską w latach poprzedzających niepodległość, ale po raz pierwszy został skolonizowany przez Portugalię na początku XVI wieku. Portugalia utraciła kontrolę regionu do Omanu w 1699 r. Region przeszedł kontrolę pod cesarskimi Niemcami pod koniec XIX wieku, ale później stał się brytyjskim mandatem w ramach porozumień sporządzonych pod koniec I wojny światowej przez Ligę Narodów.
Jako brytyjska kolonia w latach po I wojnie światowej obszar, który wcześniej był znany jako część niemieckiej Afryki Wschodniej, nosił nazwę Tanganika. Brytyjska władza zakończyła się 9 grudnia 1961 roku. W kwietniu 1964 roku Tanganika przeniosła się do Zanzibaru, kraju archipelagu składającego się z dwóch wysp położonych blisko wybrzeża Oceanu Indyjskiego. Nowy naród został oficjalnie przemianowany na Republikę Tanzanii 29 października 1964 r.
Naród Afryki Wschodniej o powierzchni 365,756 mil kwadratowych ma różnorodne cechy topograficzne, w tym Kilimandżaro, najwyższy szczyt w Afryce. Chociaż jego rząd pierwotnie opierał się na chińskim modelu socjalistycznym, Tanzania rozpoczęła wielopartyjne wybory w latach 90., a także rozpoczęła bezpośrednie inwestycje zagraniczne w turystykę i złoto. Zgodnie z danymi Narodowego Biura Badań Statystycznych Tanzanii w 2014 r. Liczba ludności przekracza 47 milionów, stolicą kraju jest Dodoma, a językiem urzędowym jest suahili.
