Rząd minojski był talasokracją, co oznaczało, że władza państwowa opierała się na kontroli mórz. W talasokracji siła narodu zależy od jego potęgi morskiej i sukcesu jego wysiłków handlowych. Minojska thalassocracy została zbudowana na bazie kwitnących centrów biznesowych i dobrze chronionych miast pałacowych. Minoa został nazwany na cześć swojego pierwszego władcy, króla Minosa, którego imię oznacza "władca mórz".
Położenie Krety na południowym krańcu Morza Egejskiego dało Minoan Cretes strategiczną przewagę, jeśli chodzi o kontrolowanie mórz. Lokalizacja ułatwiła udany handel importem i eksportem z Egiptem i Azją Zachodnią. Minoanie mieli także przewagę dzięki zaawansowanym umiejętnościom stoczniowym. Ich statki miały 75 stóp długości, miały kwadratowe żagle i łącznie 30 wioseł. Statki były tak masywne, że mogły obejmować długie odcinki otwartego morza. Silna morska obecność Minoa pozwoliła im utrzymać kontrolę nad wyspami Morza Egejskiego, Peloponezu i Sycylii przez blisko tysiąc lat. Przez lata nurkowie i archeolodzy odnaleźli setki przedmiotów z minojskich wraków, w tym garnki, słoiki, kubki, ładunki, garncarstwo, ciężary rybackie i ceramikę. Te artefakty są świadectwem zdolności handlowej Minoa i jej legendarnego statusu jako pierwszego imperium morza.
